Указам Прав. Сэнату ад 23 верасьня 1864 асобы, народжаныя да зацьвярджэньня бацькі ў дваранстве належаць запісу ў падатныя станы.
Гэта азначала, што калі бацька зацьвярджаўся ў расейскім дваранстве і меў дзяцей, і не прадставіў на іх дакумэнтаў, а сам быў зацьверджаны Сэнатам, ягоныя дзеці павінны быць прыпісаныя да падатных станаў.
На практыцы гэта выглядала такім чынам. Калі такая асоба зьвярталася па зацьвярджэньне — яе запісвалі ў аклад да сялянаў пэўнай воласьці ці мяшчанскай грамады, гэты чалавек павінны быў аплаціць усе подаці як селянін ці мешчанін з 1865.01.01 году, атрымаць ад адпаведнага валаснога праўленьня/мяшчанскай управы пасьведчаньне пра аплату подацяў і спаўненьне павіннасьцяў за ўсе гады, прадставіць пасьведчаньне пра дабранадзейнасьць і несудзімасьць. Пасьля гэтага з усімі гэтымі дакумэнтамі зацьвярджаўся.
Калі, напрыклад, справа пра зацьвярджэньне такога чалавека пачыналася ў 1880, дык аплаціць подаці за 15 год было ня проста. Некаторыя гэта не маглі зрабіць увогуле. Пагэтаму, фармальна такі чалавек лічыўся мешчанінам ці селянінам. Але, часьцей за ўсё, гэткія асобы зазаначаныя ў павятовых дваранскіх сьпісах, дзе пазначана, што бацька зацьверджаны такім вось указам, а дзеці яшчэ не далучаны.
P. S. Калі ласка, пішыце свае паведамленьні ўлічваючы правілы артаграфіі і пунктуацыі.