РОТА,
1) у Стараж. Русі ганаровая клятва выконваць узятыя на сябе абавязацельствы. Вядомая з часоў заключэньня дагавораў Русі зь Візантыяй 911, 944, 971. Сьпярша выконвалася паводле язычніцкага рытуалу, пасьля заменена на хрысьціянскія абрады (цалаваньне крыжа і інш.).
2) У праве ВКЛ форма (узор) прысягі, якая ўстанаўлівалася вышэйшай уладай альбо судамі.
3) Асн. арганізацыйная і тактычная адзінка наёмнай пяхоты ў Польшчы і ВКЛ у 16-17 ст. Налічвала 80-300 чал. У кавалерыі адпавядала Р. харугва, часам так называлі Р. ў пяхоце польскага альбо ўгорскага строю. У замежных арміях адзінкі тыпу Р. называлі «кампаніі», гэты тэрмін замацаваўся і ў войсках Польскага Каралеўства і ВКЛ 17-18 ст.
© Валеры Пазднякоў, 2001.
Друкаваная версія: Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т. 6. Кн. 1. Мн., 2001. С. 122.
