Фіксавала індывідуальныя абавязкі манарха: забясьпечыць фінансавую дапамогу дзяржаве, выплаціць даўгі папярэдняга Караля, вярнуць у склад дзяржавы страчаныя тэрыторыі, будаваць замкі на межах, разьвіваць флот і артылерыю, выкупляць з татарскага палону «рускую» шляхту, не прызначаць іншаземцаў на ўрады, захоўваць вольнасьці шляхецкія, не ўжываць тытул дзедзіч (г. зн. спадчынны манарх), не выкарыстоўваць войска супраць шляхты і інш.

Упершыню заключана ў 1573 пры выбраньні на пасад Генрыка Валезы разам з Генрыкавымі артыкуламі.

П.к. рыхтаваў нанава пры кожным выбраньні Караля элекцыйны сойм, з канца 17 ст. — яго сьпецыяльная камісія зь некалькіх сенатараў і паслоў ад ваяводзтваў. У час апошніх элекцыяў зьмест П.к. мала мяняўся. Пасьля прысягі Караля на П.к. яму ўручаўся дыплём элекцыі — на выбраньне яго Каралём.

Літ.: Sobocinski W. Pakta conwenta. Krakow, 1939.

Друкаваная версія: Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т. 5. Мн., 1999. С. 378.